Ένας καθηγητής φιλοσοφίας στάθηκε ενώπιον των φοιτητών του έχοντας μπροστά του κάποια αντικείμενα. Μόλις άρχισε το μάθημα, χωρίς να πει άλλη λέξη, σήκωσε ένα πολύ μεγάλο, άδειο βάζο από μαγιονέζα, και το γέμισε με μπαλάκια τού γκολφ. Ρώτησε τους φοιτητές αν το βάζο ήταν γεμάτο. Εκείνοι είπαν «ναι».


Έπειτα, ο καθηγητής σήκωσε ένα κουτί με βότσαλα, και το έχυσε μέσα στο βάζο. Το ταρακούνησε ελαφρά, και τα βότσαλα κύλησαν στα κενά ανάμεσα στα μπαλάκια τού γκολφ. Ξαναρώτησε τότε τους φοιτητές αν το βάζο ήταν γεμάτο, και εκείνοι ξαναείπαν «ναι». Κατόπιν, ο καθηγητής σήκωσε ένα κουτί άμμο, και την έρριξε μέσα στο βάζο. Φυσικά, η άμμος εισχώρησε στα μικρότερα κενά. Οι φοιτητές απάντησαν ομόφωνα ότι το βάζο ήταν γεμάτο. Τότε ο καθηγητής έβγαλε και τους έδειξε δύο κουτάκια μπύρα. Έχυσε το περιεχόμενό τους στο βάζο, και η μπύρα γέμισε ακόμη και τα απειροελάχιστα κενά στην άμμο. Οι φοιτητές γέλασαν.

«Τώρα», είπε ο καθηγητής όταν τα γέλια καταλάγιασαν, «θέλω να συνειδητοποιήσετε ότι αυτό το βάζο συμβολίζει τη ζωή σας. Οι μπάλες τού γκολφ είναι τα σημαντικά πράγματα: η οικογένειά σας, τα παιδιά σας, η υγεία σας, οι φίλοι σας, τα αγαπημένα σας πάθη – πράγματα που, ακόμη κι αν κάθε τι άλλο χανόταν, κι αυτά έμεναν, η ζωή σας θα εξακολουθούσε να είναι γεμάτη. Τα βότσαλα είναι άλλα πράγματα, που έχουν σημασία – όπως η δουλειά σας, το σπίτι σας, το αμάξι σας. Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα – τα μικροπράγματα».

«Αν βάλετε στο βάζο πρώτα την άμμο», συνέχισε ο καθηγητής, «δεν θα υπάρχει χώρος για τα βότσαλα ή τις μπάλες τού γκολφ. Το ίδιο ισχύει και στη ζωή: Αν ξοδεύετε όλο τον χρόνο και την ενέργειά σας σε μικροπράγματα, ποτέ δεν θα έχετε χώρο για όσα είναι σημαντικά για σας. Να ό,τι είναι καθοριστικό για την ευτυχία σας. Παίξτε με τα παιδιά σας. Αφιερώστε λίγο χρόνο για το τσεκ-απ σας. Βγάλτε τον ή την σύντροφό σας για δείπνο. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για να καθαρίσετε το σπίτι και για άλλες τέτοιες δουλειές. Φροντίστε πρώτα τις μπάλες τού γκολφ, τα πράγματα που έχουν αληθινή σημασία. Βάλτε προτεραιότητες. Τα υπόλοιπα είναι απλώς άμμος».

Μια από τις φοιτήτριες σήκωσε το χέρι και ρώτησε τι αντιπροσώπευε η μπύρα. Ο καθηγητής χαμογέλασε: «Χαίρομαι που ρωτήσατε. Απλούστατα σημαίνει ότι, όσο γεμάτη κι αν φαίνεται η ζωή, πάντα υπάρχει χώρος για κανα-δυο μπύρες».